O nowym drapieżniku, który pojawił się w Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej poinformowała w poniedziałek dyrekcja parku. Pracownicy PKPR otrzymali informację o tym, że w Rogajnach samochód przejechał młodego wilka. Jak się okazało, był to przedstawiciel innego gatunku. Oznaczenie wywołało konsternację i sensację.
Co się wydarzyło w Rogajnach?
– Kiedy otrzymaliśmy informację, że w Rogajnach samochód przejechał młodego wilka, nie spodziewaliśmy się sensacji. Truchło chcieliśmy jednak zabrać – do badań. Tymczasem zwierzę, jakie zobaczyliśmy, wywołało konsternację. Nie było podobne do wilka, ale nie przypominało i psa – poinformował Park Krajobrazowy Puszczy Romnickiej.
– Burza mózgów, zaskakujące podejrzenie, kilka telefonów, przesłane zdjęcia – i mamy potwierdzenie. To SZAKAL ZŁOCISTY – gatunek, który wraz z ociepleniem klimatu pomału przemieszcza się na północ. Mylące były jego niewielkie rozmiary i „dziwna” sierść – jedno i drugie to rezultat zakażenia świerzbowcem – relacjonowali pracownicy parku krajobrazowego w mediach społecznościowych..
Nowe gatunki to niestety żaden powód do radości – przeważnie oznaczają problemy, chociaż akurat o możliwym wpływie szakala na nasze ekosystemy wiedzy nie mamy – podano.
Szakale złociste w Polsce
Szakal złocisty żyje głównie na Bałkanach, na Węgrzech, w Grecji i Rumunii. Najbardziej znane stanowiska tego gatunku zlokalizowano w Norwegii i Finlandii. Jest gatunkiem drapieżnego ssaka z rodziny psowatych, rodzaju wilków.
Pierwsza obserwacja szakala złocistego (Canis aureus) została odnotowana w Polsce w 2015 roku na terenie Puszczy Białowieskiej. Od tego czasu było ich kilkadziesiąt, a krajową populację szacuje się na 200-300 sztuk.
W Polsce głównym pokarmem szakala złocistego są gryzonie. Pomimo że gatunek ten potencjalnie nie stanowi zagrożenia dla zwierząt gospodarskich oraz nie konkuruje o siedliska z gatunkami ze względu na małą liczebność, już został wpisany na listę gatunków łownych.
Szakal złocisty znalazł w Polsce warunki dogodne do życia na skutek ocieplania się klimatu oraz został zniechęcony do życia w pierwotnych rejonach występowania przez ekstrema pogodowe: powodzie, pożary, brak wody.
