Ogród Botaniczny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Ogród Dendrologiczny Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu wspólnie świętują swój 100. jubileusz. Z tej okazji organizują jubileuszową konferencję oraz Zjazd Ogrodów Botanicznych i Arboretów w Polsce: „Przyszłość ogrodów botanicznych: adaptacja i edukacja w obliczu zmian klimatycznych”, które odbędą się w dniach 10-12 czerwca. W Poznaniu spotkają się eksperci, naukowcy oraz praktycy z dziedziny botaniki, ogrodnictwa, ekologii, ochrony środowiska i edukacji.
Podczas wydarzenia przedstawiona zostanie historia Ogrodów, ich dorobek oraz ważne postaci, które przyczyniły się do rozwoju tych miejsc. Będzie to też okazja do zaprezentowania wkładu instytucji w rozwój badań naukowych, ochrony bioróżnorodności i edukacji ekologicznej na poziomie wojewódzkim, krajowym i międzynarodowym.
Eksperci wymienią się doświadczeniami i dyskutować będą nad rozwiązaniami, które pozwolą na efektywną adaptację ogrodów botanicznych do zmieniających się warunków klimatycznych.
Otwarcie konferencji zaplanowano na wtorek, 10 czerwca, godz. 9:00, w Biocentrum Uniwersytetu Przyrodniczego.
Ogród Botaniczny w Poznaniu zajmuje powierzchnię ok. 22 ha, a około 6000 zgromadzonych taksonów rozmieszczono w 10 działach tematycznych. Ogród Botaniczny UAM jest jednostką ogólnouczelnianą, chronioną Ustawą o Ochronie Przyrody z 16 kwietnia 2004 roku. Część parkowa od 1975 roku objęta jest ponadto ochroną jako zabytek Miasta Poznania. Prowadzone są w nim przyrodnicze zajęcia edukacyjne z zakresu ogrodnictwa, botaniki i zoologii. Prezentowane są wystawy plenerowe i wewnętrzne o tematyce przyrodniczej i artystycznej. Odbywają się tutaj spotkania naukowe i kulturalne, takie jak np. „Ławeczka Literacka”. Ogród odwiedza rocznie ok. 150 000 zwiedzających, przy czym jest on udostępniany bezpłatnie, stanowiąc miejsce wytchnienia wśród zieleni przez wszystkie sezony.
Poznański Ogród Botaniczny powstawał w czasach odradzania się państwa polskiego dla potrzeb szkół średnich i powszechnych. Bezpośrednimi inicjatorami tworzenia Szkolnego Ogrodu Botanicznego (1922-1925) byli dr Joachim Namysł, Władysław Marciniec i prof. Rudolf Boettner, który był pierwszym jego dyrektorem. Ogród podlegał administracyjnie Magistratowi i Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego. Pieczę naukową natomiast przez cały czas sprawowali profesorowie Uniwersytetu Poznańskiego.
Na powierzchni ok. 2,5 ha stworzono obszerny Dział Systematyki Roślin z basenem dla roślin wodnych, działy ekologiczne oraz wybudowano drewniany pawilon dydaktyczny. Od roku 1928 Ogrodem zarządzała Państwowa Szkoła Ogrodnicza, której dyrektorem był mgr inż. Wacław Zembal. W roku 1930 Ogród został powiększony o dalsze 9 ha, na których wg projektu prof. Edwarda Strausa, powstał obszerny Dział Geografii Roślin oraz kwatery roślin ozdobnych.
Okres okupacji był dla Ogrodu, pod względem rozwoju kolekcji, okresem stagnacji. Po wojnie Ogród nadal pozostawał w gestii P.S.O. W roku 1949 na skutek reorganizacji, Ogród został przejęty przez Uniwersytet Poznański. Stał się on jednym z zakładów Katedry Systematyki i Geografii Roślin Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Ze swoimi bogatymi zbiorami stanowił doskonałą bazę do prowadzenia zajęć dydaktycznych. Rozbudowano Alpinarium, którego budowę wg projektu Z. Hellwiga, rozpoczęto już w roku 1938. Pracownicy Ogrodu prowadzili zajęcia dydaktyczne, praktyki studenckie oraz kierowali pracami magisterskimi.
W kolejnych latach – 70-tych i 90-tych – obszar placówki powiększał się, co umożliwiło rozwój kolekcji gruntowych, w tym budowę Działu Roślin Rzadkich i Ginących. Uformowano także naturalistyczny zbiornik wodny w miejscu przepływu rzeczki Seganki.
Ogród Botaniczny w Poznaniu to miejsce bliskie mieszkańcom miasta, którzy z chęcią wybierają się na spacery w to przepiękne miejsce.
Po prostu trzeba zobaczyć ten bajkowy kawałek stolicy Wielkopolski!
