Łasicowate (Mustelidae) to jedna z najbardziej fascynujących rodzin ssaków zamieszkujących Polskę. Budzą podziw i ciekawość przyrodników. Rodzina łasicowatych obejmuje 70 gatunków, z czego w naszym kraju występuje 9, a jeden został uznany za wymarły. Jakie gatunki łasicowatych zamieszkują Polskę?
Łasicowate można spotkać w różnych środowiskach – w lasach, przy zbiornikach wodnych czy nawet w bliskim sąsiedztwie człowieka. Są to zwierzęta drapieżne. Żywią się gryzoniami, ptakami, płazami i owadami. Niektóre gatunki z rodziny łasicowatych objęte są ochroną. Jednak często bywają tępione ze względu na zagrożenie jakie stanowią dla ludzi oraz dla innych zwierząt. Które z gatunków łasicowatych są objęte ochroną, a które uznano za gatunek łowny?
Borsuk europejski
Borsuk europejski (Meles meles) jest ssakiem z charakterystycznym wyglądem. Posiada biało ubarwioną głowę z czarnymi paskami po bokach, biegnącymi od nosa do uszu. Ciało pokryte jest szarą sierścią. Borsuk występuje w lasach liściastych lub mieszanych w pobliżu łąk oraz pól. Zdarza się, że buduje jamy pod budynkami.

Borsuk występuje na terenie całej Polski. Nie jest gatunkiem zagrożonym. W Polsce można polować na te zwierzęta jesienią – od 1 września do 30 listopada. Borsuki niszczą siedliska kuraków leśnych. W związku z tym na terenach, gdzie występuje głuszec lub cietrzew polowania na ten gatunek trwają cały rok. Ponadto niektórzy uważają, że są to zwierzęta przenoszące wściekliznę.
Łasica pospolita
Łasica pospolita (Mustela nivalis) posiada wydłużone ciało, krótkie kończyny oraz pokryta jest brązowo-białą sierścią. Długość ciała sięga zaledwie 28 cm. Łasica uznawana jest za naturalnego tępiciela gryzoni. Gatunek ten można spotkać w lasach, na terenach rolniczych, łąkach, w górskich halach oraz na wydmach.
Łasica pospolita występuje na terenie całej Polski. Objęta jest ochroną częściową.
Gronostaj europejski
Gronostaj europejski (Mustela erminea) wyglądem podobny jest do łasicy. Różni się nieco większym rozmiarem oraz ma dłuższy ogon. Latem sierść gronostaja jest brązowa. Zimą zmienia ubarwienie na biały. Gronostaj występuje w lasach liściastych oraz mieszanych, a także gatunek ten można spotkać w niektórych parkach miejskich.

Gronostaj europejski występuje na terenie całego kraju. Objęty jest częściową ochroną gatunkową.
Kuna domowa
Kuna domowa (Martes foina) ma brązowe futro z białą plamą na szyi. Posiada puszysty ogon. Często spotykana jest w budynkach, na strychach czy pod maskami samochodów.
Kuna domowa występuję na terenie całej Polski. Powoduje poważne szkody gospodarcze. Potrafi przegryźć okablowanie samochodów, a ponadto rozszarpuje termoizolacje dachu, po czym zakłada w niej gniazda.

Kuna leśna
Kuna leśna (Martes martes) posiada wydłużone ciało oraz krótkie kończyny. Pokryta jest brązowym futrem z żółtą plamą na szyi. Występuje w lasach liściastych oraz iglastych.

W Polsce kuna leśna występuje w całym kraju, choć niezbyt licznie. Uznawana za gatunek łowny. Okres polowań przypada na okres od 1 września do 31 marca. Ponadto, tak samo jak w przypadku borsuka, polowania na kunę trwają cały rok na obszarach, gdzie występują kuraki leśne.
Norka europejska – gatunek wymarły w Polsce
Norka europejska (Mustela lutreola) ma smukłą budowę ciała oraz pokryta jest ciemnobrązowym lub czarnym futrem z białą łatką na szyi. Występują nad zbiornikami wodnymi.
Według Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt norka europejska ma status zanikłego na terenie Polski. Gatunek ten wyginął na początku XX wieku. Do wymarcia norki przyczyniły przede wszystkim polowania. Myśliwi uznawali futro łasicowatych jako cenne trofeum. Początkowo błędnie myślano, że do wyginięcia mogło przyczynić się sprowadzenie do Polski norki amerykańskiej. Jednak wydarzyło się to kilkadziesiąt lat później od wymarcia naszego rodzimego gatunku, więc gatunek ten żaden sposób nie mógł zagrozić norce europejskiej.
Norka amerykańska
Norka amerykańska (Neovison vison), zwana inaczej wizonem, jest większa od norki europejskiej oraz ma ciemniejsze futro. Jednak nie są to gatunki blisko spokrewnione, nie mogą się krzyżować. Norka amerykańska występuje w pobliżu zbiorników wodnych.

Norka amerykańska w Polsce uznawana jest za gatunek inwazyjny. Została sprowadzona w XX wieku jako zwierzę futerkowe. Jednak obecność norki amerykańskiej powoduje spadki liczebności wielu rodzimych gatunków, przede wszystkim ptaków wodnych oraz karczownika ziemnowodnego. Ponadto, podobnie jak kuna domowa, powoduje straty gospodarcze oraz stwarza zagrożenie dla zdrowia człowieka ze względu na przenoszenie chorób.
Tchórz zwyczajny
Tchórz zwyczajny (Mustela putorius) ma ciemnobrązowe futro z białymi plamami na głowie. Występuje w pobliżu zbiorników wodnych oraz na skrajach lasów. Udomowioną formą tchórza jest fretka domowa.
W Polsce tchórz zwyczajny występuje pospolicie. Nie podlega ochronie prawnej, jest gatunkiem łownym. Jednak od 1992 roku liczebność tchórza w Europie spada i nie udaje się temu zapobiec.
Tchórz stepowy
Tchórz stepowy (Mustela eversmanii) z wyglądu podobny jest do tchórza zwyczajnego, ale ma jaśniejsze futro oraz jest nieco mniejszy od swojego krewniaka. Występuje na łąkach oraz stepach.
W Polsce tchórz stepowy jest jednym z najrzadszych gatunków. Spotykany tylko na wschodzie Lubelszczyzny. Objęty jest ścisłą ochroną gatunkową.
Wydra europejska
Wydra europejska (Lutra lutra) posiada brązowe futro, spód ciała jest dużo jaśniejszy. Związana jest szczególnie ze środowiskiem wodnym. Wydrę spotkać można nad brzegiem Bałtyku, nad brzegami rzek, stawów i jezior.

Wydra występuje na terenie całej Polski, ale jest bardzo rzadka. Kiedyś gatunek ten objęty był ochroną częściową z wyjątkiem osobników występujących na obszarze stawów rybnych. Obecnie jest objęty ochroną częściową bez ograniczeń.
25 maja obchodzony jest Dzień świadomości wydry.