Kanadyjscy naukowcy wymyślili i przeprowadzili badanie sprawdzające zdolności klejące wiscyny, substancji otaczającej owoce jemioły. Włókna po spreparowaniu i wysuszeniu wykazały silne zdolności przylegania zarówno do powierzchni sztucznych, jak i naturalnych.
Na stronie internetowej czasopisma naukowego PNAS pojawił się artykuł naukowy Nilsa Horbelta, Petera Fratzla i Matthew J. Harringtona, pracowników z wydziału chemii kanadyjskiego Uniwersytetu McGilla. Przedstawili wyniki badań nad wiscyną jemiołową – substancją celulozową występującą naturalnie w jemiole. Zbadano zdolności i potencjał włókien wiscynowych do zastosowania przylepnego przez człowieka.
Okazuje się, że do aktywacji właściwości klejących wystarczyło „aktywować” włókna wilgocią. Wyschnięte wykazywały zdolności klejące, zaś po ich ponownym zmoczeniu można było bez trudu pozbyć się przyklejonych plastrów.
Naukowcy wykazali, że wiscyna jemiołowa w postaci cienkich warstw namoczonych włókien przylega do materiałów syntetycznych, takich jak metal, plastik czy szkło, jak również do tych naturalnych, biologicznych – nawet do skóry i chrząstek. Podsumowują w badaniu, że daje to potencjał wiscynie do zostania w pełni naturalnym, biodegradowalnym i bezpiecznym materiałem biomedycznym (np. do zastosowania na rany).
Innym pozytywnym dla środowiska skutkiem wykorzystania wiscyny jemiołowej jako kleju byłoby zastąpienie nią tworzyw termoplastycznych, tworzonych na bazie ropy naftowej. Badanie wykazało, że jej włókna mają nawet lepsze zdolności elastyczności i przylepności, a – co ważne – są produkowane w warunkach przyjaznych dla środowiska, biodegradowalne i biokompatybilne.
